اثر فاکتورهای رشد پلاکتی بر احیای سلول‌های غشای آمنیوتیک بعد از فرآیند انجماد غشا آمنیوتیک و بر سلول‌های ‌بنیادی لیمبال کشت داده شده روی غشا

هدف: زخم‌های مقاوم به درمان قرنیه، زخم‌هایی هستند که به درمان‌های رایج پاسخ نمی‌دهند. امروزه روش‌های درمانی متعددی برای درمان زخم‌های اپی‌تلیال قرنیه به کار‌ می‌رود از جمله قطره اشک مصنوعی، قطره‌های چشمی حاصل از پلاسمای غنی از پلاکت، پیوند غشای آمنیوتیک و پیوند سلول‌های بنیادی لیمبال. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر عوامل رشد پلاکتی بر احیای سلول‌های اپی‌تلیال غشای آمنیوتیک و غنی‌سازی سلول‌های بنیادی لیمبال کشت داده شده بر روی غشای آمنیوتیک توسط لیزات پلاکتی انسانی غنی از عوامل رشد‌ می‌باشد. روش پژوهش: در این مطالعه تجربی، تعداد ۵ غشای آمنیوتیک تهیه شد و پس از فرآیند انجماد و تیمار با لیزات پلاکتی، میزان Viability (زنده بودن) سلول‌های آن ارزیابی گردید. به علاوه سلول‌های بنیادی لیمبال به دست آمده از قرنیه انسان پس از تایید ماهیت، با بررسی مارکر‌های اختصاصی سلول‌های بنیادی لیمبال، ۶۳P و Vimentin، توسط روش ایمونوسایتوشیمی، بر سطح غشای آمنیوتیک کشت داده شدند و بعد از تیمار با لیزات پلاکتی، از نظر میزان Viability (زنده بودن سلول‌ها) بررسی گردیدند. یافته‌ها: بررسی میزان Viability (زنده بودن) سلول‌ها‌ افزایش معناداری در فواصل زمانی ۲۴ ساعت، ۷۲ ساعت و یک هفته در غشای آمنیوتیک تیمار شده با لیزات پلاکتی پس از فرآیند انجماد (فریز) میان گروه‌های مورد آزمایش و شاهد، آزمایش و Fresh و شاهد و  Fresh نشان داد. بررسی مارکرهای اختصاصی سلول‌های بنیادی لیمبال، ۶۳P و ۷۵P، تاییدکننده ماهیت سلول‌های بنیادی لیمبال است. نتایج ارزیابی زنده بودن سلول‌های بنیادی لیمبال نشان‌دهنده افزایش معنی‌دار در زمان‌های ۲۴ ساعت و۷۲ ساعت پس از کشت روی غشای امنیوتیک و تیمار با لیزات پلاکتی می‌باشد، اما این افزایش در مدت زمان یک هفته معنی‌دار نیست. نتیجه‌گیری: لیزات پلاکتی غنی از عوامل رشد قادر است میزان زنده بودن سلول‌های اپی‌تلیال غشای آمنیوتیک و سلول‌های بنیادی لیمبال را افزایش دهد. به این ترتیب استفاده از سلول لیمبال کشت داده شده روی غشای آمنیوتیک و تیمار آن با لیزات پلاکتی در پیوند اتولوگ و آلوژن سلول لیمبال به چشم‌های مبتلا به نقص لیمبال سلول‌های بنیادی بسیار کمک‌کننده خواهد بود.